Стары стары кот Барыс
усе зубы свае згрыз,
бок пацер i хвост падрау
когцi з лап паабламау.
I цяпер яму ад жалю
нi за што i нi пра што,
даюць лыжачку смятаны,
налiваюць малако.
На яго не брэша мацi
i не гонiць дед з кравацi,
бацька рыбкай пашанцуе,
бабка без яго бядуе.
Што не зробiць-нiпачым,
вось такi яму пачын.
А я-родненькi сыночак
i любимы унучок,
кожны дзень,за усе праказы
у адказе i маучок!
Ну,пагодзь,хiтрук пухнаты,
толькi сойдуць усе вон з хаты.
За цябе бярусь па поунай,
будзешь ведаць,хто галоуны!
Кот Барыс
© Copyright: Ирина Шмелева 76, 2024
Свидетельство о публикации №224120301099
Свидетельство о публикации №224120301099
Рецензии