Далягляд

Паміж зямлёй і небам
Лінія ўяўная лягла.
То далягляд – патрэба,
Прад ім цямраная імгла.

Як вобраз Беларусі –
Густы, агністы далягляд.
Глядзець мяне прымусіць –
Нібы арла такі агляд.

Шлях родны плыні сонца,
Прыгожы вечар, ты прыйшоў...
Напэўна, з ночкай змоўца,
Суродзічку сабе знайшоў.

З высокага пагорка
Гляджу на далягляд густы.
Чаму на сэрцы горка?
Таму што гэты дзень пусты?

Таму не лашчыць вока
Прываблівы далёкі край...
Так водбліскам далёкім
Заманіць мара – вечны рай. 


Рецензии
Татьяна, спасибо за удивительное стихотворение с глубоким смыслом. Природа нас всех вдохновляет!

Понравилось!

С уважением,

Владимир Войновский   03.02.2025 11:45     Заявить о нарушении
Шчыра дзякую за водгук, шаноўны Ўладзімір! Часам пішу на роднай мове, куды ж без яе?!
Добрага дня Вам ды Вашым родным!

Татьяна Цыркунова   03.02.2025 11:57   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.