Агонь купальскi

Агонь купальскі зіхатлівы,
На беразе гарыць касцёр.
Змяняюць колер пералівы,
Язык чырвоны распрасцёр.

Па тварах водбліскі гуляюць,
Барвовы, жоўты, залаты...
Купалле юнакі спраўляюць,
Дрыготны месяц – рог круты.

Ад продкаў звычай, дзякуй, людзі!
У вогнішчы ўсё Зло згарыць.
Наказы продкаў не забудзем,
Агонь нас можа адрадзіць.

Ён дыяментны, звыш гарачы,
Чырвонакрылы, малады...
Дзяўчатак, хлопцаў абазначыць –
Якія ж там у іх гады?

Дзяўчаты пазвівалі кветкі:
«Плыві, вяночак мой, плыві!»
Жаданне споўніцца адметным:
«Мой суджаны, вянок злаві!»

Вось гэтак падбіралісь пары
Яшчэ з далёкае пары.
Пыхцеў касцёр пякучым жарам,
Дым уздымаўся да гары.

Спявалі разам, ноч гулялі:
Забавы, песні, кпіны, смех...
Прыстойна ўсё – не забывалі,
Хоць жартаў шмат – паўнюткі мех.

Агонь купальскі сіва-белы,
Святкуюць людзі ў гэту ноч.
Кахання бог пускае стрэлы,
Штурхае хлопцаў: «Пераскоч!»