Зязюля
Беларускі пісьменнік стаяў каля брамы на маскальскія могліцы ў старажытнай Ветцы. Паціху палілі і размаўлялі аб стараверах.
Здалёку падала голаса нябачная зязюля.
Зараз спытаю колькі мне жыць.
- зязюля, зазюля? Колькі мне год шчэ жыць?
Пасля гэтых слоў зязюля раптоўна змоўкла.
- Давай зараз, ты, пасьміхнуўса беларускі пісьменнік.
- Да ну яе, дурніцу, мо ўжо зляцела к чорту - матру.
- баішся? - пісьменнік зрабіў глыбокую зацяжку.
- баюсь.
Кру-кру! Пацьвердзіў на высокай бярозе чорны стогадовы крумкач.
Зязюля
© Copyright: Ёхан Леверда, 2025
Свидетельство о публикации №225060701169
Свидетельство о публикации №225060701169
Рецензии