Кашуля

Чорная кашуля

Сёння ранкам  адпрасаваў.

Кашулю. Чорную. Як неба ў верасні.  Калі ўсе памірае.

Чорная кашуля.

Ты толькі яе надзень. І пачынаецца падарожжа ў жыццё тваіх родных , сяброў, знаёмых.  Нават каханкі.

Ты толькі надзень гэты чорны строй. 

Столькі лікаў. Якіх я любіў. Паважаў.  Зыйшлі.

Надзень кашулю чорную. На хаўтуры.

Пабачыш лёс. Не твой.  Мо табе шчэ рана?

Кашуля.
Я не памятаю , адкуль яна зьявілася ў маім гардэробе.

Калі мая маці была жывая, казала, нейкая , вельмі  якасная бавоўна.  Чорная, як пекла.  Колькі разоў пралі. І так. І ў  машынцы- пралцы.. чорная як смоль.

Колькі год прайшло.
На тыдні быў на хаўтурах.
Такое цяжкое здарэньне.  Пайшла да Пана нашага Бога  дачка майго сябра.  Зусім маладая.

Што ёсць Бацькам хаваць дзіцё свае?

Я дастаў кашулю , гаротніцу.

Сонца і вецер ліпеньскі хуценька высышыў старую бавоўну.

Я зняў  з дроту на балькону кашулю.
Мая чорная кашуля зрабілася зусім сівою...