Берагі… берагі… берагі…
Успамінам магу зажурыцца.
Вобраз ваш не забыць дарагі,
Для ракі вы заўсёды граніца.
З трысняговых балот плынь ракі,
Западае карціна ў сэрца.
Мастаку погляд свой прадракі…
Прыгажосць – не магу наглядзецца.
Травяністы, балоцісты край…
Зразумець пачуццё вельмі цяжка.
Для мясцовых сялян – цуда, рай,
Не адна тут сапрэла сярмяжка.
Берагі… берагі… берагі…
Ніў, лугоў захаплюся прасторам!
Родны край, як жа ты дарагі!
Не займаешся дробным паўторам…
Берагi...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2025
Свидетельство о публикации №225092800499
Свидетельство о публикации №225092800499
Рецензии