Пегас – мой верны конь тапоча,
Звярнуў даўно на цяжкі шлях.
Мяне ён заахвоціць хоча
Пшаніцаю, што на палях.
Згаджаюся: яна цудоўна,
Стаяць, як дрэва, каласкі.
Расліна мілая шыкоўна,
Чакае добрае рукі,
Якая гадаваць умее,
Параду ўсім раслінам дасць.
Селянін наш з паразуменнем,
Пшаніцы дужай не прапасць.
Пшаніца – можна падзівіцца,
Ты жыту родная сястра.
Як дружна ў полі каласіцца,
Прыйшла цяпер твая пара.
Пегас звярнуў даўно на поле,
Мільгаюць іскры з моцных ног.
Сялян заўважыў – цяжка доля…
Гаспадары палёў, дарог…
Пегас тапоча...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2025
Свидетельство о публикации №225100100498
Свидетельство о публикации №225100100498
Рецензии