Буйнiчскае поле

Поле шырокае, поле бясконцае,
Ладны прастор маёй роднай зямлі.
Адратавана яно абаронцамі,
Многія з іх тут навек паляглі.

Поле бяскрайняе, поле бязмежнае,
Нёсся ваенны пякучы буран.
Поле вялікае, страшнае, снежнае,
Чырвань сляпіла крывёю ад ран.

Продкі яго нараклі добра – Буйнічскім…
Поле ў гісторыі нашай павек.
Немцы жадалі, каб стала ўшкуйніцкім…
Наш не хацеў гэтак зваць чалавек.

Попел паэта* над полем развеяны,
Споўнена воля святая яго.
Славаю вечнай салдаты абвеяны,
Людзі – героі радка вы майго.

Поле маўклівае, поле панурае…
Цяжкая горкая доля твая…
Неба і тое занадта пахмурнае,
Птах не спявае, няма салаўя…

Заўвага:
*Канстанцін Сіманаў. 


Рецензии
Здравствуйте, Татьяна! очень хорошие стихи, проникновенные, познавательные, поучительные.
С уважением

Мирослава Завьялова   15.10.2025 11:22     Заявить о нарушении
Благодарю Вас, Мирослава, за отзыв!
С теплом душевным и самыми добрыми пожеланиями!!!

Татьяна Цыркунова   15.10.2025 13:57   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.