Odroznienie rozumowania od rozmyslania

Odroznienie rozumowania od rozmyslania 

Rozsadek to sposob uzywania rozumu, Bozej cnoty. Natomiast Rozum opiera sie na Slowie Bozym, gdyz sluzy wypelnianiu Jego woli.
Dlatego, rozwazajac, czlowiek utrwala swoimi slowami Slowa Boga, jakby uczestniczac w tworzeniu zdania, w ktorym juz postawione sa najwazniejsze slowa, wyrazajace sens tego zdania. Czlowiek, tym samym, wystepuje jako wspolpracownik Bozy z woli Bozej.

Swieci mowili, ze najwyzszym darem Bozym czlowiekowi jest zdolnosc rozumowania.

Tak wiec mozna rozumowac i mozna rozmyslac. Jakie jest ich odroznienie?

Roznica lezy w podstawie. Rozumuje czlowiek, uzywajac rozumu, Boza cnote.
Rozmysla zas, uzywajac intelektu, danej natury, przynaleznej mu od urodzenia, podobnie jak wzrok, sluch...

Intelekt to naturalne dary duszy, operujace w polu mysli.

Przypomnijmy, ze dusza ma tylko trzy sily lub jakosci: czuciowosc (sile zmyslowa), myslnosc lub intelektualnosc (sile myslowa), pozadliwosc (sile pozadliwa).

Innymi slowy, myslac, trawimy istniejace mysli, tak jak zoladek trawi jedzenie.

Mysli moga miec przyczyne zewnetrzna - czytanie, radio, telewizja, bezposrednie przeslanie mysli od pewnego podmiotu: Boga, czlowieka, swietego Aniola, demona - lub moga byc generowane same przez czlowieka, w celu rozwiazania postawionego zadania, co nazywa sie rozmyslaniem.

Tak wiec rozmyslanie to wysilek intelektualny w sytuacji zadania.

Inteligencje maja i zwierzeta. Potrafia rozwiazac problem myslowo, a potem urzeczywistnic to rozwiazanie dzialaniem.

Poza dusza czlowiek ma takze ducha. Duch to serce duszy.
Dany czlowiekowi jako organ, ktory kieruje dusza i cialem.

Cechy lub sily ducha nazywamy wyzsza sfera zmyslow: swiadomosc, samoswiadomosc, kontemplacja, samokontemplacja, koncentracja, determinacja, mestwo, odwaga itp., sposrod ktorych najwyzszymi sa wiara, nadzieja, milosc.
W zwiazku z taka samodzielnoscia i funkcja kontroli nad innymi cechami czlowieka duch nazywany jest sercem lub wewnetrznym czlowiekiem.

Bog jest miloscia. Jego milosc promieniami Boskiej laski przenika cale stworzenie, nadajac mu ksztalt, strukture, zdolnosc dostosowania sie do otoczenia, harmonie, zdolnosc istniec.
Procesy metabolizmu w naturze sa bezposrednim dzialaniem Boskiej laski.

Zywa komorka jest zywa wlasnie dzieki dzialaniu Boskiej laski.

Fizjologicznie zywa i martwa komorka w chwili smierci nie roznia sie.
Jednak zywa, majac laske, zyje, a martwa, nie majac laski, jest martwa.

Boska laska jest rozumna energia Ducha Swietego, Boga. Jest ona rozumna, w przeciwienstwie do na przyklad promieni slonca. Dziala zgodnie z Boza wola, a zatem: „zawsze slabnaca uzdrawiajaca i ubywajaca odnawiajaca”.

Przy stworzeniu czlowieka Bog tchnal w niego Swojego Ducha, obdarzajac go wieloma boskimi cechami: niesmiertelnosc duszy, wolna wole, rozum, dazenie do prawdy, wiare, nadzieje, milosc i wiele innych boskich cnot.

Boska laska daje duchowi czlowieka mozliwosc, posiadajac Boze dary, dokonywania wyborow i decyzji zgodnie z wolna wola, ktore urzeczywistniaja sie w konkretnych czynach.

Innymi slowy, czlowiek zyje dzieki promieniom boskiej laski, ktore przenikaja wszystkich bez wyjatku.

Decyzje czlowieka moga byc zgodne z wola Boza, a moga byc jej sprzeczne. To drugie nazywamy grzechem.

Zyjac grzesznym zyciem, czlowiek odsuwa od siebie wiele cech Boskiej laski, a duch jego opiera sie bardziej na golym intelekcie bez moralnosci, raczej intelekcie, niz na rozumie, madrosci, powiazanej z miloscia.

Ponadto, zaprzeczajac Bogu, istotnej milosci, moze on przyjmowac antycechy pochodzace od ;rodla wszelkiego zla, diabla i jego demonow.

Diabel jest wynalazca i ojcem klamstwa, przeciwnikiem Boga, przeciwnikiem milosci — zrodlem klamstwa, nienawisci, podstepu i innych destrukcyjnych cech.

Czlowiek, ustepujac diablu, znajduje sie pod jego kontrola w stopniu swojego ustepstwa.
Predzej czy po;niej czlowiek poniesie konsekwencje swoich falszywych decyzji, zarowno wlasnych, jak i podsuwanych mu przez diabla.

Klamstwo sprzeczne jest z zyciem opartym na prawdzie, dlatego musi prowadzic do sprzecznosci z jego naturalna natura, co nazywa sie cierpieniem.

Dusza czlowieka jest niesmiertelna. Gdy dusza opuszcza cialo, cialo czlowieka, jak pozostawiona odziez, umiera.
Jezeli czlowiek nawroci sie za zycia, zwracajac do Boga przez Jezusa Chrystusa, Bog przebaczy mu grzechy, bo zostaly one unicestwione Krzyzowa Smiercia Jego Syna, Jezusa Chrystusa.

Jezeli czlowiek nie uwierzy w Jezusa Chrystusa, umrze w swoich grzechach, co oznacza wejscie w bezczasowe sprzecznosci ze swoja naturalna natura, wejscie w bezczasowe wieczne cierpienie, co nazywa sie wieczna smiercia.Dlatego wlasnie, aby uratowac czlowieka od wiecznej smierci, Syn Bozy, narodzony z Ducha Swego w Jezusie Chrystusie i zrodzony z Maryi Dziewicy, przyszedl na swiat, wzial na siebie grzechy wszystkich, ktorzy w Niego uwierza, oddal sie na Krzyzowa Smierc i straszne meki, aby poprzez to udzielic wierzacym Mu Swojego Ducha Swietego, a takze tutaj, na ziemi, kosztowac Jego doskonala radosci, zapowiadajaca Krolestwo Niebieskie.

Zatem czlowiek rozwaza, uzywajac rozumu, a mysli uzywajac intelektu.
Pierwsze odnosi sie do ducha, drugie do duszy. Dlatego Slowo Boze, ustami apostola Pawla, rozdziela ludzi na duchowych i dusznych.

Jaka jest zasadnicza roznica miedzy rozumem a intelektem?
Rozum, rozwazajac obserwowalna rzeczywistosc, potrafi dojsc do Boga.
Intelekt zas potrafi jedynie wyszukiwac zaleznosci i rozwiazywac zadane zadanie bez odniesienia do moralnosci.

Dlatego mozna byc madrym i nie potrafic nawet pisac, a mozna byc glupim i wysoce intelektualnym.
Nie na darmo diabla nazywaja intelektualnym ginem, genialnym zlem, gdyz madrosci nie posiada wcale.
I nie tylko madrosci — odrzucil on wszystkie Boze cnoty. Slowem Zbawiciela, jest „ksieciem tego swiata”, „lezacym w zlu”, „we Mnie nic nie ma” (J 14,30; 1 J 5,19).

Dlatego wazne jest nastawienie ducha na system wartosci zgodny ze Slowem Bozym, Slowem Jezusa Chrystusa, aby wazniejsze od wartosci Ewangelii dla nas niczego nie bylo.
Takie stanienie swiadomosci czlowieka Slowo Boze nazywa „chodzeniem przed Bogiem” lub chodzeniem w „doskonalej woli Bozej”.

Prorok Dawid, wiedzac, jakie to szczescie chodzic w woli Bozej, wola: „Wskaz mi, Panie, drogi Twoje i naucz mnie sciezek Twoich!” (Ps. 25,4).

Wszystkie nasze stresy, nieporozumienia, smutki, nieszczescia wynikaja wlasnie z tego, ze odciazylismy sie od Bozej sciezki swoimi niewiernymi decyzjami.
Czyli trzeba nawrocic sie i ponownie stapac po zyciu, chodzac w doskonalej woli Bozej, a nie w dopuszczeniu Bozemu, ktory zawsze pragnie nam szczescia i wspolczuje nam we wszystkich naszych strapieniach.

A jak chodzic w doskonalej woli Bozej?
Jezus daje jednoznacna odpowied;:
„Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miluje”, „a kto mnie miluje, bedzie zachowywal moje slowa; a moj Ojciec milowac go bedzie, i My przyjdziemy do niego i u niego mieszkanie uczynimy” (J 14,23).

Chodzenie w doskonalej woli Bozej znaczy zyc Slowem Jezusa Chrystusa.

Czy to trudne?
Nie.
Latwe, laskawe, a zatem radosne i szczesliwe!
„Albowiem moje jarzmo jest mile, a moje brzemie lekkie” (Mt 11,29) — mowi Zbawiciel Jezus Chrystus, Pan i Bog nasz.
Jemu chwala na wieki!