И снова эта праведная месть – і гэта помста праведная зноў
я сам себя сознанием обижу:
ни в том, что было, и ни в том, что есть, бо ні раней ні сёні не знайшоў
я своего присутствия не вижу.
Присутствовать отсутствием дано,
а это послежизние для смерти...
Душе опять от яркости темно...
Кружи, земля, в бессменной круговерти
Вендэты праведнасць як госць,
калі свядомасць давядзе да плачу.
Бо ні ў мінулым і ні ў тым, што ёсць,
сваю прысутнасць я нідзе не бачу.
Прысутнічаць, але без нас,
па-за жыццём – вось важна што для смерці.
Прамень, што бліснуў, у душы пагас...
Зямля, кружыся ў вечнай крутаверці
***
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2025
Свидетельство о публикации №225111900383
Свидетельство о публикации №225111900383
Рецензии