Скарынка хлеба...
Вайна душыла моцна нас.
Хавала маці на палаці,
Не выдаў бы варожы час.
Збіралі моладзь – Божа-сведка,
У фатэрлянд, куды ж яшчэ?
Дапамагла каму даведка –
Слязінка па шчацэ цячэ.
Зычлівы доктар дапаможа:
Сухоты, высыпка – бяда…
Бывае тыфус, нават рожа,
Штуршок у плечы: «Прэч, лайдак!»
Падаўся ў лес – хто быў рашучы,
А іншы паліцаям стаў.
Збіралі партызан да кучы:
Чыгунка – выбух, склад, састаў.
Скарынка хлеба – давялося
Пагаладаць усім тады.
Бо цяжка так ў вайну жылося,
Цягнуліся з нудой гады.
Свидетельство о публикации №225121100560