Dagboek van Israella-Sarah. Geboorte

Dagboek van Israella-Sara. Geboorte
Ariel Abarbanel
Mijn naam is Israella-Sara. Ik ben genoemd naar een van de engelen die in een wagen reed, een merkave, door de hemelse uitgestrektheden. En ook ter ere van de rechtvaardige, wonderdoener en helderziende Bal Sem Tov, de Rebbi van Isroil. Zij zijn mijn hemelse klanten. Natuurlijk zijn er andere rabbijnen die Yisroel heten. Ik ben geboren in de luxueuze stad Den Haag, op de 12e verdieping van een enorm ziekenhuis met onbeschrijfelijk mooi uitzicht op de grachten en oranje betegelde huizen. De hele nacht en nacht brandden vuurwerk en vuurwerk in de hele stad. De hele hemel brandde met kleurrijke pluizige bloemen en sterren, en in de ochtend was er een dikke mist en stilte, vrede. Papa zegt dat als ze vuurwerk doen op de 31e, het is vanwege mijn verjaardag. Iedereen verheugt zich, verheugt zich, en viert dat ik in deze wereld ben gekomen. Nog niet zo lang geleden werden 80.000-joden uit deze stad gedeporteerd. Ze werden bijna allemaal uitgeroeid in concentratiekampen en gaskamers. Vader zegt dat er tot op de dag van vandaag een geest van geweld en wreedheid is. Als je door de stad loopt, op de stoep, dan daar, en hier, kom je bronzen stenen tegen die in de stoep zijn gezonken, waarop namen en data zijn uitgehouwen. De laatste datum is vaak 1943, en de plaats Buchenvld, Auschwitz. We lopen rond als een begraafplaats. In het hart van Antwerpen, tussen het getto, staat een gedenkteken van ontwortelde mensen, verstrikt met prikkeldraad en slechts ;;n woord in grote Hebreeuwse letters "Zakhor" - "Onthoud." Papa zegt ook dat we dit moeten onthouden alle dagen van ons leven.
Als mensen mij naar mijn naam vragen, zeg ik trots: "Israella-Sara." En niemand, geen anti-Simiet, durft iets tegen mij te zeggen, want de Gezegende houdt mij vast. Weliswaar, als we door de stad lopen, worden we vaak geschreeuwd als "vieze janken", "vieze ratten", "Fry Palestine" en dergelijke, maar ook hier beschermt de Paus van de Hemel ons.
Vader grapt dat hij er wel uitziet als een rat en dat ratten zeer intelligente dieren zijn en dat als hij een grote rat is, dan ben ik een schattige kleine plasmuis.
Of een rat, een voorbedachte.
Ik ben echt klein, ik ben geboren 2260 gram en ik werd onmiddellijk in de kufyoz gezet, dit is het soort kas waar kinderen "opkomen."
Ik ben geboren op 1/1 om 7:13 uur. en, zoals mijn vader zegt, ik was "het nieuwe model." Ik zou geboren worden op de 31e, maar mijn vader stond naast mijn moeder een magisch boek van Theilim te lezen, Koning Davids psalmen, en het gebeurde allemaal goed. Mijn vader vertelde me dat toen ik geboren werd, de verpleegster me aanbood om me in zijn armen te nemen, maar hij was bang dat ik klein en kwetsbaar was.
Ik zit al een week in de kufyoza. Mam en pap kwamen naar me toe en zwaaiden naar me, mam huilde. En ik lag zo klein, gerimpeld en rood, en ik keek naar hen door het glas met mijn ogen vol van geluk, dat ik geboren kon worden en naar deze aardse wereld kon komen en mijn zielsverwanten kon ontmoeten.
Toen mijn moeder in het ziekenhuis lag, was er een vrolijk Chanoeka-feest. Pa kwam en elke avond, als het donker was, stak hij kaarsen aan en voegde er een toe. Bij mijn geboorte brandden alle acht kaarsen, verlichtten alles met een geel, warm, zacht licht en verspreidde de duisternis.
Een week ging voorbij en mijn moeder werd naar huis gestuurd, en ik bleef alleen achter in de kufoz achter het plastic glas. Mama en papa bezochten me, en ik was blij om hun gelukkige jonge liefdevolle gezichten te zien.
De sabbat kwam eraan. Mijn vader en mijn moeder wilden het niet doorbrengen zonder mij, hun kleine geliefde meisje, hun achtste kaars (mijn favoriete nummer!) en mijn vader kreeg op wonderbaarlijke wijze toestemming om me naar huis te brengen op de Drijfriemstraat. Het is in het centrum van Den Haag, het is mijn eerste en echte thuis. Toen ze me thuisbrachten, schreeuwde ik heel hard. Mijn vader masseerde mijn buik en oren, en mijn moeder gaf mijn borsten vol warme magische melk en ik viel zoet in slaap.
Mama is nu weg. - Ze is dood. Papa doet alles wat hij kan om ons gelukkig te maken. Hij heeft veel liefde en energie, en hij zegt dat hij klaar is om ons zijn leven te geven.
Op de eerste Sabbat van mijn leven luisterde ik naar Kiddush en vrolijke, vrolijke melodie;n, en ik was vervuld van geluk in dit appartement in Den Haag, waar ik de eerste stap nam en het eerste woord zei.

16.06.2025 СПб, Абарбанель


© Auteursrecht: Ariel Abarbanel, 2025
Certificaat van publicatie nr.225061601553
Lijst van lezers / Versie voor . 18+