Дороти Баркоути
Я заўсёды ведала, што я геній, але заўсёды сціпла пра гэта маўчала. Бо сціпласць упрыгожвае кожнага генія.
І я сціпла выдаліла рэцьку Васі Пупкіна. Навошта, каб іншыя зайздросцілі маёй геніяльнасці?
Потым я зірнула выпадкова ў Васіны рэцькі, а ён, як атрымалася, усім падобныя тэксты піша. А зірнуўшы, таксама выпадкова, у рэйтынг, убачыла, што Вася ганарліва ўзвышаецца на вяршыні са сваёй бясталентнай пісанінай, бо усе геніі, якіх ён хваліў, паспяшаліся яго ў падзяку таксама пахваліць яго. А самі геніі ў рэйтынг наогул не патрапілі, ніхто.
І сядзела я потым у куце і горка рыдала, заціснуўшы ў кулаку сваю Нятленку, і выціраючы ёй свае слёзы і соплі…
Вось, і вер зараз гэтым Васям-падманшчыкам….
Произведений: 113
Получено рецензий: 120
Написано рецензий: 216
Читателей: 15281
Произведения
- Как включать свет? - миниатюры, 04.09.2014 10:34
- Как сопля на заборе - миниатюры, 09.09.2014 10:44
- Надо жить... - миниатюры, 09.09.2014 17:30
- Рай и ад - миниатюры, 21.07.2014 17:34
- Смирим гордыню - миниатюры, 02.09.2014 11:19