Дороти Баркоути

Напісаў мне Вася Пупкін рэцьку пад маёй Нятленкай: "Гэта проста геніяльна! Вы жывы класік!!! Узрушаны!!!"

Я заўсёды ведала, што я геній, але заўсёды сціпла пра гэта маўчала. Бо сціпласць упрыгожвае кожнага генія.

І я сціпла выдаліла рэцьку Васі Пупкіна. Навошта, каб іншыя зайздросцілі маёй геніяльнасці?

Потым я зірнула выпадкова ў Васіны рэцькі, а ён, як атрымалася, усім падобныя тэксты піша. А зірнуўшы, таксама выпадкова, у рэйтынг, убачыла, што Вася ганарліва ўзвышаецца на вяршыні са сваёй бясталентнай пісанінай, бо усе геніі, якіх ён хваліў, паспяшаліся яго ў падзяку таксама пахваліць яго. А самі геніі ў рэйтынг наогул не патрапілі, ніхто.

І сядзела я потым у куце і горка рыдала, заціснуўшы ў кулаку сваю Нятленку, і выціраючы ёй свае слёзы і соплі…
Вось, і вер зараз гэтым Васям-падманшчыкам….

Написать личное сообщение Добавить в список избранных

Произведений: 113
Получено рецензий: 120
Написано рецензий: 216
Читателей: 15310