Яшчэ адзiн няпростыХто б падсказаў гэткую спёку на ўсё лета, то я б не паверыла. А выглядае так, што яна з дурной нагоды i ў верасень перайсцi можа, i як такое вытрымаць? Не стае сiл на ўсе патрэбы, не хапае энергii; хочацца передыхнуць, адчуць дотык свежага паветра на сваiм твары, iсцi лёгкай хадой ўздоўж берага, глядзець на аблокi, ўяўляць, куды яны плывуць i што там пабачаць, у той далёкай далечынi. Вось так i мiнуў яшчэ адзiн год з таго лета, сябра. Яшчэ адзiн няпросты год...
© Copyright: Марина Павлинкина, 2024.
Другие статьи в литературном дневнике:
|
