На ледяном окне
Пальцы мои дрожат…
Леди на синем коне
Ночью спустилась в сад.
Вьется жемчужный пар
Из приоткрытых уст,
Лунных осколков жар
Пал в подкопытный хруст.
Держит легко узду
Снежная ветвь – рука,
Губы – узор на льду,
Волосы – облака.
Царственен темный взгляд,
Чист серебристый смех,
Шуба до самых пят --
Единорога мех.
Ветры далеких стран
В складках ее одежд
Спрятали снов дурман
И аромат надежд.
Царство ее – луна,
Мрамор и глубь зеркал,
Алая тень вина
Сквозь голубой бокал.
Здесь она лишь на час.
Скоро придет рассвет,
Солнце разбудит нас,
Выпьет неясный след.
Только в случайном сне
Вдруг зазвенит крыльцо –
Вспомнила обо мне
Леди на синем коне,
Леди с моим лицом…
Леди на синем коне
© Copyright: Елена Пименова 2, 2012
Свидетельство о публикации №212112801050
Свидетельство о публикации №212112801050
Рецензии
Добрый день, Елена.
Вот ещё один мой вольный перевод на белорусский язык.
Лэдзі на сінім кані
Алена Пименова
(Пераклад з рускай мовы на беларускую)
На ледзяным вакне
Трызніцца далягляд…
Лэдзі на сінім кані
Ноччу спусцілася ў сад.
Пары пярлінавай плынь
Воблакам з вуснаў ляціць,
Месяц аскепкамі стыне,
Пад капытамі хрумсціць.
Лёгка трымае аброць
Снежнай галінай, рукой,
Вусны – сама мілосць,
А валасы – аблокі.
Велічны цёмны пагляд,
Чысты сярэбраны смех,
Футра да самых пят --
Адзінарога мех.
Ветры далёкіх краін
У складках строяў яе
Мрояў хавалі плынь
І трызненне надзей.
Царства яе – маладзік,
Мармур і глыб вады,
Яркія вінныя блікі
Скрозь празрысты блакіт.
Тут яна толькі на час.
Хутка заранка ўзыдзе,
Сонца абудзіць нас,
Вып'е няясны след.
Толькі ў смутным сне
Раптам ганак звініць –
Успомніла аб мне
Лэдзі на сінім кані,
Лэдзі з тварам маім…
Ляксандра Зпад Барысава 29.01.2014 18:51 • Заявить о нарушении
Вот ещё один мой вольный перевод на белорусский язык.
Лэдзі на сінім кані
Алена Пименова
(Пераклад з рускай мовы на беларускую)
На ледзяным вакне
Трызніцца далягляд…
Лэдзі на сінім кані
Ноччу спусцілася ў сад.
Пары пярлінавай плынь
Воблакам з вуснаў ляціць,
Месяц аскепкамі стыне,
Пад капытамі хрумсціць.
Лёгка трымае аброць
Снежнай галінай, рукой,
Вусны – сама мілосць,
А валасы – аблокі.
Велічны цёмны пагляд,
Чысты сярэбраны смех,
Футра да самых пят --
Адзінарога мех.
Ветры далёкіх краін
У складках строяў яе
Мрояў хавалі плынь
І трызненне надзей.
Царства яе – маладзік,
Мармур і глыб вады,
Яркія вінныя блікі
Скрозь празрысты блакіт.
Тут яна толькі на час.
Хутка заранка ўзыдзе,
Сонца абудзіць нас,
Вып'е няясны след.
Толькі ў смутным сне
Раптам ганак звініць –
Успомніла аб мне
Лэдзі на сінім кані,
Лэдзі з тварам маім…
Ляксандра Зпад Барысава 29.01.2014 18:51 • Заявить о нарушении
Здравствуйте, Валентина. Огромное Вам спасибо! Вял1к1 дзякуй! Так прыгожа. Адчуваю сябе сапрауднай паэткай.
На жаль, сення ужо не п1шацца, як у юнацтве...
Елена Пименова 2 30.01.2014 16:31 Заявить о нарушении
На жаль, сення ужо не п1шацца, як у юнацтве...
Елена Пименова 2 30.01.2014 16:31 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.