Анёлы буслы... произведения на других языках

   Анёлы i Буслы.


     Буслы не прылецелі ў вёсну. Дарэмна чакала буслянка на старой высокай таполі. Не будуць вяртацца яны…
   Буслы  - птушкі мудрыя, мужныя, пасланнікі Міру і Веры. Высока лётаюць яны. І там у нябеснай цішы, у блакітнай Яго чысціні Яны сустракаюць Анёлаў. Анёлы Буслам адпавядалі аб тым ,што ня трэба вяртацца  Ім цяпер на старую таполю. Няма на Зямлі ўжо таго, хто кожнай вясной сустракаў іх,а ў восень праводзіў у вырай.
 Апошні раз у кастрычніку, сонечным яшчэ цёплым раначкам развітваліся яны. Дзед Ігар прыйшоў да таполі, у вырай буслоў  Благаслаўляў. Махаў ім рукой развітальна,і з выцветшых добрых вачэй па шчокам маршчыністым твару слязінак цяклі ручайкі.
 А потым павольна , няспешна дзед Ігар вярнуўся дамоў. Да століка з белым абрусам Ён сеў,стары сшытак дастаў. Амаль на апошняй старонцы хімічным старэнькім аловачкам Ён надпіс пакінуў такі,
што сёдня, чатырнаццатага кастрычніка, у Дзень Пакрова Найсвеншай, у вырай ляцелі буслы.Судзі Божа  вясной дачакацца…
 Чакаў Ён Іх у кастрычніку, халодным змрочным лістападам, завеісты снежань прайшоў. Дзед Ігар цяжка хварэў.І Новы Год і Каляды сустрэў на ложку ў шпіталі. У Хрышчэнне вярнуўся дамоў.
Спачатку было трошкі лепей, а потым зусім стала дрэнна -  ня мог нават з ложку Ён устаць. Глядзеў у вакно на буслянку…
  Прыйшоў час пакiнуць зямлю . I цемнаю лютаўскай ноччу пад раніцу на сьвітанку  Свет Боскі Асвенціў пакой . Прыйшоў Белы Анёл па Душу, стамлённую цяжкім жыццём,Душу,што рабіла Дабро заўжды і любіла так шчыра ўсё,што Гаподзь Сатварыў. Анёл узяў за руку Душу добрую, павёў да ладзі залатой. Яны паплылі па бязмежнаму Нябеснаму Мору туды,дзе вечна жывуць у Раі. Цяпер Душа Дзедачкі Ігара  ў Нябесах з Анёламі лётае.Цяпер яны там сусракаюць Анёлаў зямлі Беларускай – прыгожых і добрых Буслоў.


  Иллюстрация из интернета.Моя благодарность Автору.