Матылёк

Мітусіцца матылёк дарэмна.
Тэрмін скончыўся яго жыцця.
Восень хцівай, жорсткаю царэўнай,
Правядзе дарогай забыцця.

Беспрытульны, сэрца зашчаміла,
Рэчка часу хутка працякла.
Трапятанне крыльцаў... дзе ж ты, сіла?
Не прыстаць цяпер яму да шкла.

Курчыцца, шукае небарака
Паратунак. Дзе былы размах?
Ладны быў такі ж ён забіяка.
З цяжкасцю даводзіцца ўзмах.

Застаецца што яму? Скарыцца...
Шлях такі ў кожнага, павер...
Восень уладарнаю царыцай
Губіць самы добры наш намер.


Рецензии
А ведь я всё понял, Татьяна Гавриловна.
Не зная белорусского языка.
Благодарность за прекрасное стихотворение!
Запущу в рейтинг. Пусть народ изучает.

Ведогонь   06.11.2021 09:53     Заявить о нарушении
Сердечно благодарю Вас за отзыв! С теплом и добрыми пожеланиями!

Татьяна Цыркунова   06.11.2021 17:26   Заявить о нарушении