Жоаким дю белле регретты clxxiv

Жоаким дю Белле Регретты CLXXIV

Маргарите, сестре короля

В аду телесном был мой разум заточён
(То был, Мадам, срок римского изгнанья)
Четыре года нёс там схиму покаянья
За старые грехи, в чём был я обвинён.

Благодаря Богам теперь освобождён
От адских мук былого наказанья,
И Вашему благодаря ко мне вниманью,
С плеч сброшен тяжкий груз и позабыт как сон.

Теперь же Вашу милость славя и хваля,
Я обживаю Елисейские поля,
И нет желания покинуть дивный сад.

Мадам, не пейте из Реки Забвенья
Из страха, что возникнет наважденье
И Вам захочетья меня отправить в ад.

Dans l’enfer de son corps mon esprit attach;
(Et cet enfer, Madame, a est; mon absence)
Quatre ans et d’avantage a fait la p’nitence
De tous les vieux forfaits dont il fut entach;.

Ores, graces aux Dieux, or’ il est relach;
De ce penible enfer, et par vostre presence
Reduit au premier poinct de sa divine essence,
A decharg; son dos du fardeau de pech;.

Ores sous la faveur de vos graces prisees,
Il jouit du repos des beaux champs Elys;es,
Et si n’a volont; d’en sortir jamais hors.

Donques, de l’eau d’oubli ne l’abreuvez, Madame,
De peur qu’en la beuvant nouveau desir l’enflamme
De retourner encor dans l’enfer de son corps.


Рецензии