10. Костёр - Сергей Есенин

зажёг свой костёр,
Пламя вспыхнуло вдруг
И широкой волной
Разлилося вокруг.

И рассыпалась мгла
В беспредельную даль,
С отягчённой груди
Отгоняя печаль.
.
Безнадёжная грусть
В тихом треске углей
У костра моего
Стала песней моей.
.
И я весело так
На костёр свой смотрел,
Вспоминаючи грусть,
Тихо песню запел.
,
Я опять подо мглой.
Мой костёр догорел,
В нем лишь пепел с золой
От углей уцелел.

Снова грусть и тоска
Мою грудь облегли,
И печалью слегка
Веет вновь издали.

Чую — будет гроза,
Грудь заныла сильней,
И скатилась слеза
На остаток углей.

_____________
Мен шынкъартха от салдым
Отт анан джанды
Анан толкъун кенгине
Текерекке къуюлды
.
Анан уакъ агъыб болду къарангы
Хатасыз узакълыкъда
Бош кекрегимдеда
Бушууну  къыстады
.
Умутсуз мыдахлыкъта
Тынч  кёмюрну
Мени шынкъартха
Джырмы мени болду
.
Анан мен къууаныб алай
Шынкъартха къарадым
Буушу эсиме чюшюрдюм
Анан тынч джыр джырладым
.
Анан биягъы къарангыда
Шынкъарт джаныб бошалды
Анда кюмюк алтыны
Кёмюрден саукъалды
 .
Энттада бушуу бла тансыкъ
Кёкрегиме тийди
Мыдахлыкъ бошлукъ
Узакътан аяз урады
.
Сезим — кёк джашнарыкъты
Кекрегим анан бек къайсыды
Анан джыламукъ акъты
Кёмюр къалгъанына акъты
--


Рецензии