Obloczek

 A. Castoldi

La nuvoletta

Ho levato gli occhi al cielo
ed ho visto un bianco velo
una nube piccoletta
nel seren tutta soletta.

Mi pareva un agnellino,
che per fare il birichino
fosse uscito dall'ovile,
mentre il cane nel canile
dolcemente pisolava
e il pastore riposava.
Ma una nube grossa e nera
s'avanzо come una fiera.

Era sorta in un istante
quella nuvola gigante
e in un attimo (oh, terrore!)
fu vicina a quel biancore,
con ferocia l'azzannо
ed ingorda la mangiо'.
E dal ciel cadeva intanto
della nuvoletta il pianto.



OBLOCZEK

Gdy na niebo popatrzec raz chcialam,
wzrok przykula chusteczka biala-
to obloczek byl malutki,
w blasku dnia calkiem samiutki.

Wprost barankiem sie byc wydawal,
co- jak uczniak, by zrobic kawal-
cichaczem wymknal sie z zagrody,
gdy pies, co mial pilnowac trzody,
smacznie w budzie pochrapywal,
a pasterz wlasnie odpoczywal.

Wtem przyszla chmura- czarna i g;sta-,
skradajac sie jak dzika bestia.

W jednej chwili jej ciemna bryla
niebo prawie zaslonila,
i juz (o zgrozo!) j; malo dzieli
od tej iscie anielskiej bieli.
Klami wsciekle j; scisnela
i zarlocznie pochlonela.

Tylko lzy wciaz z nieba lecialy-
ronil je obloczek ten bialy.