Рецензия на «Валасы, якiя крычаць на галаве» (Ян Борщевский)
Глянуў у міску — цуда! Жывыя валасы, уючыся ў розныя бакі, нібы п’яўкі, бегалі ў вадзе. Доўга я глядзеў задумана на гэта. Нарэшце ён вынес з хаты намочаныя валасы і частку касы і ўсё гэта кінуў у рэчку. І здалося мне, быццам бачыў я ў месяцавым святле, што ўсе яны плавалі, звіваючыся, наверсе. Светлана Самородова 06.01.2015 18:02 • Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
