Рецензия на «Вспомнилось...» (Борис Лембик)
Года три назад попалось мне на глаза такое вот замечательное стихотворение. Запало в душу. К сожалению мне неизвестен автор. Делюсь. Я заклінаю ўсіх сыноў: Хай будуць цяжкасці любыя, Не прадавайце дом бацькоў – Вас не ўратуюць грошы тыя. … Дзядоў і продкаў вашых дух Прыжыўся назаўседы ў хаце. Яшчэ агеньчык не патух, Што запаліла ў печы маці. Не прадавайце дом бацькоў, Вы без яго не пражывеце: Ён будзе сніцца зноў і зноў, Пакуль вы есць на гэтым свеце. Вы да яго яшчэ не раз З павіннай будзеце з’яўляцца: Пацягне, як злачынцу, вас У здрадзе некалі прызнацца. Ён вам пад восеньскім дажджом Навее цеплыя ўспаміны… Ды не адчыніць дзверы дом, Хоць і не раз змахне цішком З акон – вачэй сваіх слязіну. Ульяна Васильева-Лавриеня 24.03.2018 13:48 • Заявить о нарушении
Замечательные стихи!
Сколько в них мудрости, тепла и доброты. Пробовал найти автора, или версию на русском - не удалось. Вам удачи. Борис Лембик 30.04.2018 09:45 Заявить о нарушении
Замечательные стихи Павла Саковича к замечательной миниатюре "Вспомнилось..." моего земляка Бориса Лембика.
Валентин Тараненко 24.03.2019 13:22 Заявить о нарушении
Спасибо! Чудесные, правильные слова...
Ульяна Васильева-Лавриеня 24.03.2019 14:16 Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
