Памiж пяскоў Егiпецкай зямлi,
Над хвалямi сiнеючага Нiла,
Ужо колькi год стаiць магiла:
У гаршку насення жменю там знайшлi.
Хоць зернейкi засохшымi былi,
Усё ж такi жыццёвая iх сiла
Збудзiлася i буйна ўскаласiла
Парой вясенняй збожжа на раллi.
Вось сiмвал твой, забыты краю родны!
Зварушаны нарэшце дух народны,
Я веру, бясплодна не засне.
А ўперад рынецца, маўляў крынiца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалеўшы з глебы на прастор прабiцца.
Мы используем файлы cookie для улучшения работы сайта. Оставаясь на сайте, вы соглашаетесь с условиями использования файлов cookies. Чтобы ознакомиться с Политикой обработки персональных данных и файлов cookie, нажмите здесь.