Каля пасады леснiковай...

Из поэмы НОВАЯ ЗЯМЛЯ
Якуб Колас
1911-1923

Каля пасады лесніковай

Цягнуўся гожаю падковай

Стары, высокі лес цяністы.

Тут верх асіны круглалісты

Сплятаўся з хвоямі, з дубамі,

А елкі хмурымі крыжамі

Высока ў небе выдзялялісь,

Таемна з хвоямі шапталісь.

Заўсёды смутныя, бы ўдовы,

Яны найбольш адны стаялі,

І так маркотна пазіралі

Іх задуменныя галовы!

Лес наступаў і расступаўся,

Лужком зялёным разрываўся;

А дзе прыгожыя загібы

Так міла йшлі каля сядзібы,

Што проста імі б любаваўся.

А знізу гэты лес кашлаты

Меў зелянюсенькія шаты

Лазы, чаромхі ці крушыны,

Алешын ліпкіх, верабіны.

Глядзіш, бывала, і здаецца,

Што скрозь сцяну галін жывую,

Скрозь гэту тканку маладую

Ні мыш, ні пташка не праб'ецца.

Цякла тут з лесу невялічка

Травой заросшая крынічка,

Абодва берагі каторай

Лазняк, ракітнік абступалі;

Бруіліся ў цяньку іх хвалі

І ў луг чуць значнаю разорай

Ішлі спакойна між чаротаў,

Рабілі многа заваротаў,

Аж покі ў Нёман не ўцякалі.

belkutok@mail.ru

Другие статьи в литературном дневнике:

• 26.04.2010. Паулюк Трус
• 25.04.2010. Слуцкiя ткачыхi
• 24.04.2010. Пахне чабор...
• 23.04.2010. Каля пасады леснiковай...
• 15.04.2010. Памiж пустак, балот беларускай зямлi...
• 13.04.2010. Радунiца
• 11.04.2010. Стары лес
• 10.04.2010. Памiж пяскоу Егiпецкай зямлi...
• 09.04.2010. Дыпламаваны баран, к. крапива
• 07.04.2010. Первый день.
• 06.04.2010. Беларускi Куток