Рецензия на «Цi ж застануся...» (Наташа Ружицкая)
Лунае жаўранкам з параненым крылом.. I сум, шчымлiвы, светлы, як у песнi Пра КупалIнку, водар чысцiнi У аксамiце цёплай летняй ночкi …Плывуць па «рэках» нашага жыцця Надзеi, як дзявочыя вяночкi… ** Пяшчотна i крыху сумна!.. Шчырае дзякуй Вам! З павагай, Игорь Лебедевъ 24.08.2014 19:22 • Заявить о нарушении
Вельмi ўдзячная Вам, шаноўны Iгар, за водгук! Гэта вельмi важна, калi напiсаное табой не знiкае ў Прасторы, а знаходзiць водгук у сэрцах тых, хто побач...
Са шчырай павагай, Наташа Ружицкая 24.08.2014 22:10 Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
