Рецензия на «I крочыць год далей» (Наташа Ружицкая)
Лiставей на двары, я iду басанож Ты па лiсцю пажоукламу крочыш Нам не трэба нiхто, нi табе i не мне Ты улюблёна за позiркам сочыш. Я пацiху iду, ты па лiсцю шуршыш, Жыць у хаце пустой - толькi грэшаш. Я пытаю цябе: " Што ж ты пёс мой маучыш?" Ты у адказ i не выеш, ня брэшаш. Пераклад з расейскай мовы М. Ганкина Михаил Ганкин 19.10.2013 05:43 • Заявить о нарушении
Дзякуй, шаноўны спадар Мiхась, за хараство паэтычных радкоў, якiя ў Вашым перакладзе прагучалi яшчэ адной чароўна-сумнай восеньскай мелодыяй.
А я гэтай восенню, чамуcьцi, часта ўзгадваю верш М.Танка: Дрэвы паміраюць, Калі перастаюць пазнаваць Зьмены года I не адгукаюцца рэхам; Вада – калі забывае, Куды ёй плыць, I нікому не спатольвае смагі; Зямля – калі перастае Радзіць хлеб I быць калыскай песьняў; Чалавек – калі страчвае здольнасьць Зьдзіўляцца і захапляцца Жыцьцём. Хай Ваша Восень i захапленне жыццём будуць бясконцымi !!! З цеплынёй, Наташа Ружицкая 19.10.2013 19:58 Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
